هدف: در رکود اقتصادی اخیر، تقاضاهای زیادی برای جلب استعدادها وجود دارد و اغلب سازمان ها از سیستم مدیریت استعداد برای ایجاد مزیت رقابتی استفاده می کنند. فقدان فراگرد مدیریت یکپارچه استعداد به منزله رویکرد راهبردی به هدردهی زمان، تلاش و پول منجر می شود. طراحی/ روش شناسی/ رویکرد: این پژوهش از نظر هدف، کاربردی بوده و در آن از روش فراترکیب استفاده شده است. پژوهشگران با روش فراترکیب به بررسی دقیق و عمیق در موضوع پرداخته و نتایج پژوهشی های گذشته که به صورت کیفی هستد را ترکیب کرده اند. در این راستا، با جست وجو در وب ساینس (2008-2018)، مگ ایران و مجلات دانشگاه تهران و کتاب های انگلیسی، 3615 پژوهش در حوزه مدیریت استعداد و مدیریت یکپارچه استعداد انتخاب شد که درنهایت 106 پژوهش از آن ها موردتحلیل محتوا قرار گرفت، از محتوای آن ها ابعاد و کدهای مربوط استخراج و با استفاده از آنتروپی شانون اولویت بندی شد. یافته های پژوهش: بر اساس یافته های پژوهش، کدهای مدیریت و برنامه ریزی جانشینی، یادگیری، درگیرکردن کارکنان مستعد، پذیرش سازمانی، ارتباط راهبرد استعداد با راهبرد کسب و کار، مدیریت مسیر پیشرفت و فرهنگ سازمانی، بیشترین تاثیر را دارند. محدودیت ها و پیامدها: حجم زیاد مقاله ها و بازه زمانی مورد بررسی، کار تحلیل پژوهش را سخت تر کرد. پیامدهای عملی: وجود یکپارچگی در مدیریت استعداد می تواند رهنمودی برای مدیریت منابع انسانی سازمان های کنونی و آینده باشد. سازمان های آینده با استعدادها و نسل نیروی انسانی متفاوتی مواجه هستند که نیاز به مدیریت یکپارچه استعداد دارند. ابتکار یا ارزش مقاله: پژوهش حاضر، توجه به استعدادها به عنوان چالش کنونی و آینده سازمان ها و برنامه ریزی به منظور ایجاد مدیریت یکپارچه در منابع انسانی براساس استعدادها را مدنظر قرار داده است.

مفهوم مدیریت استعداد را باید یکی از مهم ترین موضوعات در مدیریت منابع انسانی اکنون و آینده دانست. امروزه سازمان ها دریافته اند که اگر خواهان کسب برتری در مقایسه با رقبا هستند، به طورقطع نیاز به طراحی مدلی جامع از مدیریت استعدادها دارند که می تواند به عنوان یک ابزار برای فعالیت های مدیریت منابع انسانی درنظرگرفته شود. هدف از این پژوهش اکتشاف و تبیین مؤلفه ها و شاخص های مدیریت استعداد منابع انسانی در سازمان ها بود. این پژوهش به لحاظ هدف، کاربردی و ازنظر روش تحقیق، توصیفی از نوع همبستگی واز نظر شیوه ی جمع آوری داده ها پیمایشی بود. در ابتدا، ابعاد، مؤلفه ها و شاخص های مدیریت استعداد از مبانی نظری و مطالعات صورت گرفته در ارتباط با موضوع تحقیق شناسایی و احصاء شدند و بر اساس آن ها پرسشنامه محقق ساخته ای طراحی شد. روایی این پرسشنامه با استفاده از دیدگاه ها و نظرات اساتید، خبرگان و صاحب نظران دانشگاهی تأیید شد. پایایی آن نیز با روش آلفای کرونباخ 808/0 مورد تأیید قرار گرفت. جامعه ی آماری پژوهش شامل اساتید و خبرگان حوزه مدیریت و برخی افراد آگاه به موضوع پژوهش بودند که بر اساس روش نمونه گیری تصادفی ساده (نظر خبرگان) 30 نفر به عنوان نمونه ی آماری پژوهش انتخاب شدند. مهم ترین نتایج تحقیق نشان داد که در شناسایی و اولویت بندی کلی در رابطه با مؤلفه های مدیریت استعداد، شناسایی کارکنان کلیدی و سیستم پرداخت پولی و مالی به ترتیب بالاترین و پایین ترین رتبه بندی را به خود اختصاص دادند. با شناختی که از تحلیل و ارزیابی در خصوص رتبه بندی ابعاد و مؤلفه های مدیریت استعداد حاصل شد، می-توان با بهبود در این وضعیت به مدیران و مسئولان سازمان ها در جهت شناسایی، جذب و به کارگیری استعدادهای برتر کمک شایانی نمود.

عصر جدیدی که در آن قرار داریم، با ویژگی هایی چون نوآوری، توسعه دانش، جهانی سازی و افزایش رقابت معرفی می شود، به همین دلیل، سازمان ها از تمام توان خود برای پیروزی در رقابت فزاینده موجود استفاده می کنند که سرمایه های انسانی از مهم ترین آن هاست.برخی گروه های مشاوره صاحب نام در سال های اخیر نظر سازمان ها و محققان را به مدیریت استعداد به عنوان یکی از پراهمیت ترین موضوعات و چالش های اساسی مدیریت منابع انسانی جلب کرده اند. بر این اساس، توجه فزاینده ای در میان پژوهشگران و مدیران سازمانی در خصوص این موضوع به وجود آمده است. علی رغم این موضوع، بسیاری از نویسندگان به عدم شفافیت و ابهام در تعاریف، قلمرو و اهداف این حوزه به عنوان یکی از نقاط ضعف آن اشاره دارند. پژوهشگران به منظور برطرف کردن این ابهام، تحلیل های مختلفی انجام داده اند لکن بررسی های اخیر، آن ها را ناکافی ارزیابی می کنند. پژوهش حاضر با اتخاذ رویکردی مشابه، به دنبال معرفی مبانی نظری مستحکمی برای بناگذاشتن تعاریف مختلف در خصوص مدیریت استعداد است، ازاین رو، از طریق اجرای پژوهشی کیفی در خصوص تحلیل تحقیقات سابق و با استفاده از روش تحقیق تحلیل مضمون و روش نمونه گیری نظری، به دسته بندی هشتگانه جدیدی از نگاه به استعداد دست یافته است. در نهایت، هشت دسته تعریف برای مدیریت استعداد ارائه شده که بر دسته بندی های پیشنهادی مذکور ابتناء شده است.

هدف این پژوهش ارایه ی الگوی بنیادی سیستم مدیریت استعداد است. در پژوهش حاضر با انجام یک مرور نظام مند و نقد الگوی های مستخرج مدیریت استعداد، یک الگوی نظری بنیادی برای سازمان ها با هر نوع ساختار سازمانی طراحی و ارایه می شود. بدین منظور، برای شناسایی و استخراج مقالات، جست وجوی نظام مند به دو پایگاه داده ها شامل اسکپوس (الزویر) و موسسه ی علوم اطلاعات شبکه ی علمی (تامسون روترز)، محدود بوده است. سپس با انجام یک مرور نظام مند، مطالعاتی که مربوط به طراحی مدل مدیریت استعداد (2018-2006) بودند و ماهیت غیر تجربی یا نیمه تجربی داشتند، استخراج و پالایش شد. در کل، مقالاتی که به مطالعه طراحی الگوی مدیریت استعداد مربوط می شد، شامل 37 مقاله بودند که 31 مقاله بدلیل همپوشانی (تشابه مولفه ها) حذف شدند. در نهایت الگوی مدیریت استعداد براساس 6 مقاله که همگی آن ها در معتبرترین مجلات بین المللی منتشر شده بودند، استخراج گردید. یافته های پژوهش نشان داد که سیستم مدیریت استعداد، حداقل باید شامل سه مولفه ی کلیدی جذب و انتخاب، آموزش و توسعه، و نگهداشت باشد. بنابراین، لازم به نظر می رسد در طراحی نقشه ی سیستم مدیریت استعداد برای سازمان، هر سه مولفه در نظر گرفته شده و در برنامه ریزی منابع انسانی مورد تاکید قرار گیرند.

هدف از این پژوهش، طراحی الگوی (مدل) مدیریت استعداد در شرکت های دولتی ایران است که شرکت مادرتخصصی توانیر به عنوان موردمطالعه انتخاب شده است. روش تحقیق، کیفی و به صورت مشخص، روش نظریه پردازی داده بنیاد (رویکرد ظاهرشونده) است. جامعه آماری پژوهش، مدیران، متخصصان مدیریت منابع انسانی و استعدادهای سازمانی شرکت توانیرند که 16 نفر از آنها به شیوه نمونه گیری نظری و هدف مند انتخاب شده اند. ابزار گردآوری داده ها مصاحبه های نیمه ساختاریافته و میدان نگاری بوده است که پس از جمع آوری، با استفاده از نرم افزار Maxqda نسخه 10 کدگذاری و تحلیل شده اند. یافته های تحقیق نشان می دهد که اجزای اصلی مدل مدیریت استعداد شامل: "استعداد خواهی"، " استعدادیابی"، "استعداد گماری"، "استعدادداری" و "استعداد افزایی" است که پیامدهای اجرایی آن در سه سطح فردی، سازمانی و فراسازمانی قرار دارد. تئوریزه کردن هم زمان جنبه مثبت و منفی مدیریت استعداد در کنار تحلیل چندسطحی پیامدهای آن در بافت شرکت های دولتی ایران از دیگر یافته های اصلی پژوهش حاضر است.

هدف تحقیق حاضر، طراحی الگوی مدیریت استعداد معلمان دوره متوسطه شهر اردبیل بود. روش پژوهش از نوع همبستگی با استفاده از مدل یابی علی بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه معلمان دوره متوسطه شهر اردبیل به تعداد 2360 بود که با استفاده از فرمول کوکران 331 نفر به صورت نمونه گیری چندمرحله ای و طبقه ای متناسب انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته مدیریت استعداد معلمان بود. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه مورد تایید صاحبنظران قرار گرفت. روایی همگرای( ( AVE سوالات پرسشنامه 80/. بدست آمد. پایایی پرسشنامه نیز از طریق ضریب آلفای کرونباخ 83/. بدست آمد. به منظور تحلیل داده های کمّی از مدل معادلات ساختاری با نرم افزار 2 PLS استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که شایسته گرایی (شایسته گزینی، شایسته پروری، شایسته گماری) از طریق عوامل علی مدیریت استعداد (بلوغ سازمانی و ساختار سازمانی)، راهبردهای مدیریت استعداد (آموزش کارکنان، طرح ریزی اجرای مدیریت استعداد، تمرکز زدایی)، عوامل زمینه ای (مشارکت معلمان، ساختار نظامند، امکانات آموزشی) و استقلال مدارس تاثیر مثبت و معناداری بر بالندگی سازمانی دارد. شاخص ارتباط پیش بین یا استون-گایسر نیز نشان داد که مدل ساختاری از کیفیت مناسبی برخوردار است.

هدف از پژوهش، طراحی الگوی مطلوب مدیریت استعداد در والیبال با تاکید بر ورزشکاران بود. روش پژوهش آمیخته (ترکیبی از روش های کیفی و کمی) بود. برای گردآوری داده ها از سه تکنیک مطالعات فراتحلیلی، مصاحبه و پرسشنامه استفاده شد. مدل مدیریت استعداد فیلیپس و روپر (2009) متشکل از پنج مرحله جذب، گزینش، بکارگیری، توسعه و نگهداشت استعداد به عنوان الگوی مفهومی پژوهش در نظر گرفته شد و در نتیجه انجام مطالعات فراتحلیل و مصاحبه ها یک مرحله دیگر به اسم برنامه ریزی به ابتدای این مدل اضافه گردید. جامعه آماری پژوهش را مسولین رده بالای فدراسیون والیبال، کارشناسان و اعضای کمیته های فدراسیون، مربیان استعدادیاب والیبال و پژوهشگران دانشگاهی تشکیل می دادند که در مجموع 100 نفر بودند، نمونه گیری از نوع کل شمار بود، در نهایت 81 پرسشنامه بدرستی برگشت داده شد. پایایی کلی پرسشنامه ها 81/0 بدست آمد. نتایج نشان داد بین وضعیت موجود و مطلوب مدیریت استعداد در والیبال تفاوت معناداری وجود دارد. در بین مولفه های مدیریت استعداد، برنامه ریزی، جذب، توسعه، گزینش، بکارگیری و نگهداشت استعداد به ترتیب بیشترین اهمیت را داشتند. در نهایت پیشنهاد می شود مسیولین امر، تنها بر جذب و گزینش استعدادها اکتفا نکنند و توجه ویژه ای به مراحل توسعه و نگهداشت آن ها نیز داشته باشند.